Speldenkussentjes, zelf maken, kopen of krijgen
Na kerst en oud en nieuw wordt er bij mij altijd op een andere manier opgeruimd. Soms haal ik van te voren dingen weg als ik de kerstspullen opzet, maar vaak ook niet en als ik dan die kerstspullen opruim….. Dan ziet het er allemaal wat kaal en ongezellig uit. En dat is voor mij dan het teken om alles weer eens te bekijken en op een andere manier neer te zetten. Een soort frisse, nieuwe start.
Met het opruimen deze keer viel mijn oog op de twee mandjes met naaigerei als speldenkussentjes, naaldenboekjes, meetlinten en andere dingetjes die met borduren te maken hebben en die ik de afgelopen jaren verzameld heb.
De speldenkussentjes
speldenkussen met spelende kinderen
Deze heb ik ooit eens gekocht op de brocantemarkt in Deventer. Uitgevoerd in zwart, met een schattig borduurwerkje in platsteekjes en een soort geplooid rokje. De roestige spelden heb ik er bij gekregen. Het doet een beetje Victoriaans aan, al kan ik dat ook niet helemaal rijmen met het korte rokje van het meisje. Het is er in ieder geval één die ik geregeld beet pak om te bestuderen, en dan weer gewoon terug leg.
Nog een van de Brocantemarkt in Deventer. Ik viel op de motieven die folkloristisch aandeden en de kleur. Maar ook de afwerking is heel grappig.
Sashiko en Sakiori
Deze heb ik vorig jaar gemaakt bij een cursus van de Textielfabrique, zie ook hier. Sakiori (het stukje rechtsboven) is weven met vodden of repen stof. En Sashiko is het doorrijgen. Het is daarbij de bedoeling dat de draden elkaar niet kruisen of raken.
Dit is mijn laatste aanwinst. Gekocht tijdens het Handwerkfestijn in Hoevelaken afgelopen jaar. Redelijk grof geborduurd, wol op stramien. Maar duidelijk met liefde gemaakt, getuige de afbeelding van een boerderij op het speldenkussen. Zo eentje waar je een glimlach van op je gezicht krijgt, al kan ik niet precies uitleggen waarom.
Een mooie herinnering is deze.
Speldenkussentje gemaakt door een goede buurvrouw.
Ik weet niet meer waar we het over hadden, wellicht over de vondst van een mooi oud lint bij de Kringloop en wat je daar van kon maken. Maar een half uur nadat ze weg was gegaan, was de buurvrouw terug met dit speldenkussentje. Ze had blijkbaar toch een doel gevonden voor het oude lint.
En deze vertegenwoordigd een prachtige textielreis in Noord-Engeland en Schotland in 2006. Daar als pakketje gekocht en al tijdens de reis gemaakt.
En zo probeer ik op reizen en tripjes vaak iets dat gerelateerd is aan textiel mee te nemen als souvenir. Zo komt het rode speldenkussen uit Parijs, het groene (een soort vilten schijf) uit IJsland en het zwarte met het stipwerk uit Staphorst.
Hebben jullie ook meer speldenkussens dan een, en gebruiken jullie die actief. Ik namelijk niet, ik heb een blikje met spelden, en de naalden zitten in een naalden…, nee correctie, meerdere naaldenboekjes. Maar dat is iets voor de volgende keer.
